Begümce

ümü-üzüm

abali-araba

şamşo-şampuan

cıbı-bıcı bıcı

akabi-ayakkabı

cibcib-civciv

dipti-bitti

kama-makarna

balli- balık

çobi-çorba

eme-ekmek

oku- kitap

otu-sandalye

Bunlar Begüm’ün kelime dağarcığının bizi güldüren kelimeleri, daha da var ama aklıma bunlar geldi, bazı kelimeleri de yavaş yavaş değiştirerek doğru söylemeye başladı. Çok basit iki kelimeli cümleler de kurmaya başladı yeni yeni. Derdini anlatamadığı zamanlarda da tam bir sinir küpüne dönüşüyor. Konuşmayı iyice sökmesini heyecanla bekliyorum. Bu arada  3 yaşına kadar çocukların tek kelime söylememesi bile doktorlar tarafından normal karşılanıyor artık. Ben 1 yaşındayken teyzem beni sinemaya götürürmüş, eve gelince de filmi anlatırmışım. Begüm’ü hiç düşünemiyorum zaten o kadar hareketli ki oturup da film izleyebileceğini hiç sanmıyorum.

Bu arada geçen hafta yoktum buralarda, ne takip edebildim ne de birşeyler yazmaya vaktim oldu. Annemle Begüm ufak bir kaza atlattılar. Bütün hafta onların yanındaydım. Neyse ki geçti, bitti. Geçen hafta çok kötü başlamıştı, bu haftanın benim ve herkes için güzel bir hafta olması dileğiyle:)))

Kırmızı paltolu kız

Geçtiğimiz hafta sonunu evde hiçbir şey yapmayıp sadece ve sadece Begüm’le ilgilenerek geçirdim. Tarihler cumartesiyi gösterdiğinde benim için koşuşturma başlar normalde. Ev alışverişi, temizlik, yemek, ütü vs. Bütün bunların içinde çoğunlukla Begüm’le fiziksel olarak yan yana olsam da kafam  hep işte güçtedir. Bu hafta sonu bütün işlerin birikmişliğine karşılık ben Begüm’ü seçtim:) Onun için alışveriş yaptık, parka gittik, beraber oyun oynadık, kitap okuduk ve birbirimize sarılıp uyuduk.

 Çalışan her anne kendisine “acaba çocuğuma yetebiliyor muyum?” diye sorar. Ben de çoğunlukla soruyorum, cevabım zaten belli, hiçbir şeye yetemiyorum ki! Ancak çok da dert etmiyorum artık. Hayat bu, olanaklar bu, sürekli hayıflanmaktansa en güzeli birlikte geçirilen anların tadını çıkartmak. Ve biz de öyle yaptık.

Bu da bütün bir hafta sonu oyuncakların ve kitapların renklendirdiği salonumuz:)) Hiç toplamadık, hatta hala aynı yerlerindeler :)))

HABERLER!!

İNSÜLİN DİRENCİ !


Tam da tahmin ettiğim gibi çıktı sonuçlar. Zaten insan kendi vücudunu anlar, bu kadar tatlı krizlerine girmenin, sık acıkmaların bir sebebi olmalıydı, sebebi olmayıp havada kalsaydı belki bu durum daha çok sıkacaktı canımı ama şimdi en azından neyim olduğunu ve ne yapmam gerektiğini biliyorum. Evet ben de İNSÜLİN DİRENCİ var. Ve ilaç kullanmaya aynı zamanda diyet yapmaya başlamam gerekiyor.

   ” Her türden şeker, bal, reçel, muhallebi ve keşkül gibi sütlü tatlılar, baklava ve kadayıf gibi irmikli ve unlu tatlılar, meşrubatlar, meyve suları, meyve kompostoları,bira, çikolata, tatlı kekler, kurabiyeler, bisküviler, tatlı pudingler, beyaz ekmek, beyaz pirinç, patates YASAK. Glisemik indeksi düşük olan yulaf, kuru baklagil, kepek ve tam buğday ekmeği gibi gıdalar tüketilecek”

İlaca başlamam için emzirmeyi gerekiyormuş. Bu nasıl olacak derken, dün akşam bir deneme yaptık, sonuç başarılıydı ama şimdilik “BAŞARDIK” diyemeyiz, bunun için en az 1 hafta- 10 gün geçmesi gerekiyor. Doktor ilacın tatlı krizlerini önleyeceğini ve zayıflamama yardımcı olacağını da söyledi, zaten beni cezbeden de bu oldu, yoksa emzirmeyi bırakmaz, diyetle halletmeye çalışırdım. Ancak ve ancak ben de bu kilolu halimden artık bunaldım ve Begüm’e emzirmeyi bıraktırıp ilacı almaya başlayacağım.

DÜĞÜNÜMÜZ VAR!


30 yaşıma geldim hala yakın kız arkadaş çevremde bir arkadaşımın mürüvvetini göremedim derken 20 yıllık arkadaşım aynı zamanda benim Umut’la tanışıp evlenmeme vesile olan Özge’m bu cumartesi evleniyor. Dolayısıyla benim hemen kesim modeli bozulmuş, cibiliyetsiz bir renge sahip kahverengi mi kızıl mı belli olmayan saçımı yaptırmam lazım. Zaten omuzlarda olan saçımı aşağıdaki gibi kestirmeyi ve aşağıdaki rengin biraz daha kahveye kaçan ama daha parlağına boyatmayı düşünüyorum. (kesinlikle hürrem rengi değil bakalım kuaföre nasıl anlatıcam, kuaför nasıl anlayacak? )

Bu arada gelinle damatın fotoğraflarını ben çekeceğim bu yüzden de ayrıca bir heyecanlıyım.

FOTOĞRAF KURSUNA GİDİYORUM !

 Ne zamandır vakit bulup paylaşamamıştım sizlerle. 3 haftadır harami olabilmek için Muammer Yanmaz Atölyesi’ne gidiyorum. Dersler çok zevkli ve verimli geçiyor. En güzeli de her hafta bir çekim ödevimizin olması. Mesela ödevlerden biri; hiç tanımadığımız insanlara giderek onların fotoğraflarını çekmek, uzaktan değil ama izin alarak yakından! Amacım harami olduktan sonra pro harami olmak bakalım bu konuda gerçekleşmesini istediğim planlarım ve hayallerim var.

KAMBERSİZ DÜĞÜN BEGÜM’SÜZ POST OLMAZ! :)))


Begüm bu aralar diş çıkarma mücadelesinde aynı zamanda buna kendini kanıtlama çabasını da ekleyelim. Sanırım tam olarak ne istediğini ifade edemediği için de oluyor bu asabiyet! İçindeki enerjiyi nasıl atacağını şaşırmış durumda kah sandalye tepesinde, kah masa üstünde yüreğimiz ağzımızda geziyor bir an düşüp bir yerine bir şey olacak diye tetikte bekliyoruz. En mutlu olduğu yerler de tabi ki sokaklar, parklar :))

Ve bu da Begüm’ün pek sevgili arkadaşı Ceren;

            DANSÇI BEGÜM & RESSAM CEREN  

…

Aklın havadaysa
Ve sen yerdeysen,
Bir de farkedersen,
Acıtır…

Ne güzel şarkısın sen

Hafta sonu aktiviteleri

Bu hafta sonu kendimi ev işlerine adayacağımı söylemiştim. Begüm’le babası bahçede oynarken ben de evde büyük temizliğe başladım. Ne yazık ki  evimize gelen yardımcı taşındıktan sonra uzak diye artık gelmiyor ve biz hala kimseyi bulabilmiş değiliz, yani iş başa düşmüş durumda.  Hafta sonu tek aktivitemiz Cerenler’le buluşmak oldu. 2. kez buluşan kızlar bu sefer birbirleriyle daha ilgiliydiler. En azından karşılaşmalarında bir selamı esirgemediler birbirlerinden:)))

Sonrası biz anneler babalar sohbet etmeye çalışırken aynı zamanda onların fotoğraflarını çekmeyi ihmal etmedik ama iki yerinde duramayan cadıyı aynı karede yakalayabilmek hiç de kolay olmadı. İşte bu da oturdukları ender anlardan biri;

Beraber tahteravalliye bindiler. İkisinin de uyku saati olduğu için biraz rahat edebilmek adına uyumalarını bekledik ama nafile…

Bu arada ikisinin de objektife baktığı bir anı ne yazık ki biz yakalayamadık.

Veeee bu da bu hafta sonunun bonusları. Normalde yemek yapmak gibi bir adetim yoktur. Aslında vaktim yoktur desem daha doğru, evde yiyeceksek genelde pratik şeylerle geçiştirir ya da dışarıdan söyleriz. Bu hafta dedim ki ben de şu mutfağa bir gireyim. Limonlu tavuk tarifi buradan, sosu bizim damak tadımıza göre fazla limonlu ama limon rendesini azaltarak ya da tümden çıkararak yapılabilecek güzel bir tavuk yemeği.

Lazanya ise benim için tüm zamanların en favori yemeği, tıpkı beşamel soslu bütün yemekler gibi o da harika. Son zamanlarda yediğim en güzel lazanya da kesinlikle IKEA’da yapılıyor bol soslu çünkü benimki ona göre biraz daha kuru oldu. Onun tarifi de buradan.

Anlayacağınız tam bir ev kadınıydım bu hafta sonu yoruldum ama değdi. Çarşambaya kadar kendime gelirim:P

Bu arada Gizem ve Dilem bloglarında harika bir hediye veriyorlar. Siz de şansınız olsun istiyorsanız BETWIN US bloguna bir bakın derim ve iyi şanslar dilerim.

Kuşlar

Begüm’ün anne babadan sonra söylediği ilk kelimeler kuşla kedi.( gu ve pisi ) O kadar seviyor ki kuşları (kuşlara goşlar diyor) çoğu zaman kuşla kandırıyoruz onu. Örneğin her sabah biz işe giderken kapıda yaşanan krizleri ananesinin “hadi kuşlara bakalım” cümlesi sona erdiriyor. Şimdi aklıma geldi, acaba Begüm’ü iki dakika aynı yerde tutabilmek için eve kuş mu alsak??

Ayakkabı hastalığı kadınların genlerine kodlanmış.İşte ispatı:)

Begüm’den mesaj

Begüm’ün sabah temizliği

Biz kahvaltıdan yeni kalkmıştık. Bir de baktık Begüm elinde temizlik kovası ve temizlik bezi …

Kim bilir neler var kafasında?

my little girl, a photo by Missred’s Diary on Flickr.

Ah kızım biliyor musun bu ülkede suçsuz, günahsız insanlar ölüyor!
Biliyor musun burada yaşam ne kadar zor?
Bilmiyorsun. Keşke hiç öğrenmesen.
Uzaklara dalıp gittiğinde sadece güzel şeyleri düşünsen!
Savaş olmasa, insanlar ölmese.
Hayat bayram olsa hep sana.